Lourdes

De grootste katholieke bedevaartplaats van Frankrijk. Gelegen aan de rand van de Pyreneeën. Op Parijs na heeft deze stad het meeste aantal hotels van Frankrijk, wel zo'n 290. Het kerkelijk onderdak voor pelgrims telde 450 bedden. Om eerlijk te zijn, keek ik er niet heel erg naar uit. Maar het was mijn weg naar de Pyreneeën, en als ik dan toch hier ben wil ik het ook zien.

Ik bleef 3 nachten in Lourdes. Ik mocht in de donativo gite La Ruche mijn tentje in de tuin zetten. Deze plek had een fantastisch mooi uitzicht op de notre dame en de omliggende bergen. Een oase in de drukte van deze stad.

Het eerste waar ik even doorheen moet zijn de souvenirwinkeltjes, en dit zijn er behoorlijk wat. Je kunt hier niet om de Maria beelden en rozenkranzen heen. Buiten dat het mega toeristisch is, is het een lelijke grijze stad. Het trekpleister is de Lourdes sanctuary met een totale grote van 52 hectaren. Hier staat de Basiliek van Our Lady of the Rosary en de Lourdes grot. De basiliek bestaat uit 3 delen en is gebouwd op de Lourdes Massabielle grot. Ook heeft Lourdes een ontzettend grote ondergrondse basiliek. Hier kunnen 25.000 mensen in en geeft een beetje een Noah's Ark idee. Ik vond het niet prettig.

Er worden de hele dag door missen gehouden in verschillende talen. Er staan de hele dag door mensen hun flessen aan de kraantjes te vullen met het heilig water uit de grot. Voor de grot zelf staat een rij alsof je in de efteling op een attractie wacht, in plaats van een achtbaan, mag je hier de stenen in de grot aanraken en kun je achter beschermend glas de oorspronkelijk bron van het water zien waar Bernadette deze ontdekt heeft. Omdat er zoveel duizenden mensen per dag komen kun je hier niet een kaarsje aansteken in de kerk, maar hebben ze hier een speciale kaarsen plek voor gecreëerd. Er brandt hier een kaars voor degene die me dit gevraagd hebben en voor alle dierbaren mensen in mijn leven 🕯 Ondanks de drukte heerst hier een bijzondere energie. Ik had ook het voordeel dat ik op onhandige momenten tourist kon spelen omdat ik een paar dagen de tijd had. De kerk bezichtigen rond etenstijd was een goed idee.

Iedere avond in de zomermaanden wordt hier een licht processie gehouden. De eerste avond aanschouwde ik deze vanaf het balkon in La Ruche en de tweede avond van dichtbij. Er liepen honderden, als niet duizenden, mensen met een kaarsje met de stoet mee. Vooraan werdt het Maria beeld rond gedragen. Door de speakers klonk het Ave Maria gebed in verschillende talen en herhaalde de mensen die meeliepen dit iedere keer plechtig. Het was een bijzonder mooie samenkomst, maar na een tijdje voelde het ook als een soort trans. Iedereen leek als gehypnotiseerd achter elkaar aan te lopen en herhaalde als zombies de gebeden van de speakers. Mensen van alle leeftijden en nationaliteiten lopen hier mee. Heel veel zieke mensen die onder begeleiding in een ziekenbed worden rondgereden. Het was een bijzonder iets om mee te maken.

Het laatste was ik nog graag wilde doen was mijn voeten dompelen in het heilige water. Er zijn hier baden waar je in kunt, althans dit was zo voor covid, nu is het iets anders opgezet en zijn ze maar een paar uur per dag open. Samen met Lysel sloot ik aan in de rij, we twijfelde beide of we wel aan de attractie mee wilde doen, maar de rij was gelukkig niet al te lang en we zijn maar één keer hier he. Voor ons in de rij stond een Amerikaanse vrijwilligster die ons met liefde en veel passie het verhaal van Bernadette vertelde. Het is toch een bijzonder verhaal en ik vond het erg mooi dat deze mevrouw dit met ons deelde.

Toen het mijn beurt was mocht kamer (of hokje) nummer 5 binnen, hier wachte een Engelssprekende zuster op me. Ik mocht mijn tas en bril op een stoel leggen en boven een afgietrooster, voor een Maria beeldje komen staan. Alleerst mocht ik voor mezelf mijn intenties en goede wensen in mijn hart zeggen. Daarna vroeg de zuster mij, net zoals Maria dit aan Bernadette vroeg, om mijn handen met heilig water te wassen en schudde ze het water uit een kan over mijn handen. Daarna vroeg ze me om mijn gezicht met dit water te wassen. Als laatste vroeg ze me het water te drinken. Op de vraag of ik een favoriete gebed had schudde ik nee en zei de zuster er een om dit ritueel mee af te sloten. De emotie die het bij me los maakte verraste me. Het was vreemd, toeristisch, maar toch ook een bijzonder mooi ritueel.

Het verhaal van Bernadette Soubirous.

Ze werd in 1844 geboren in Lourdes. Ze groeide op als oudste dochter van een voormalig molenaar. Het gezin leefde in armoede en woonde in de kelder van een oom van Bernadette. Door de armoede en slechte leefomstandigheden was Bernadette regelmatig ziek en had ze last van astma en cholera. Op 11 februari ging Bernadette samen met haar jongere zus Toinette en een vriend op zoek naar brandhout in de grot Massabiele, vlakbij Lourdes.

Terwijl Toinette en de vriend hout verzamelden, hoorde en voelde Bernadette een soort windvlaag in de grot. Toen zij opkeek zou zij in een holle ruimte in de rotswand een kleine vrouw hebben gezien in een zee van licht die haar glimlachend aankeek. Op 14 februari keerde Bernadette terug en zag zij deze vrouw opnieuw. De vrouw vertelde haar dat zij gedurende een halve maand iedere dag terug moest keren naar de grot. In totaal kreeg Bernadette Soubirous achttien visioenen. Bij de negende verschijning werd haar verteld dat zij in de grot op zoek moest gaan naar een bron met heilig water. Ze groef met haar handen in de grond, waarna een dag later water naar boven kwam.

Bij de dertiende verschijning, op 2 maart, vertelde de vrouw aan Bernadette dat zij naar de priesters in het dorp moest gaan en hen op moest dragen een kapel te bouwen bij de grot. De grot moest zo een bedevaartsoord worden. Bij de zestiende verschijning vroeg Bernadette de vrouw drie keer wie zij was, waarna ze zou hebben geantwoord: ‘Ik ben de Onbevlekt Ontvangene’, oftewel de heilige maagd Maria zoals we haar nu noemen.

Ze beloofde Bernadette niet gelukkig te maken in deze wereld, maar wel in de andere.

Bernadette werd in eerste instantie nauwelijks geloofd. Tijdens haar bezoeken aan de grot kwamen steeds meer mensen mee, maar geen van hen zag iets bijzonders in de grot. Bernadette werd door de katholieke kerk en de Franse overheid verhoord, maar bleef al die tijd bij haar verhaal. Er was geen andere manier mogelijk dat Bernadette de naam van onze lieve vrouwe wist dan van haarzelf. Hierdoor besloot de kerkelijke leiding in 1862 dat er geen gegronde redenen waren om aan het verhaal te twijfelen en werd er een basiliek gebouwd aan de voet van de grot. In 1876 bezochten 100.000 mensen de inwijding van de kerk. Inmiddels bestaat de kerk uit 3 delen waarvan Bernadette alleen het eerste deel, wat nu de crypte wordt genoemd, gezien heeft voordat ze overleed. Jaarlijks bezoeken bijna zes miljoen pelgrims en toeristen uit meer dan 140 verschillende landen de kerk en de grot.

Sinds de verschijning van de heilige Maria in Lourdes zijn er 6000 wonderbaarlijke genezingen gemeld, waarvan er tot op heden 67 officeel erkend zijn, na een grondig onderzoek door een team van specialisten.

Lourdes, het is apart en bijzonder. Ondanks mijn sceptische vooroordeel ben ik blij dat deze plek onderdeel is van mijn Camino op weg naar Santiago de Compostela.

Vanaf hier loop ik in 2 dagen naar het plaatsje Cauteret in de Pyreneeën (hier kom ik vandaag op 27 juni aan), om vandaar uit de GR10 op te gaan die midden door de Pyreneeën loopt naar de Atlantische oceaan.

Het zal een uitdagende tocht worden, maar ik ben ontzettend benieuwd naar de bergen en kijk er ook erg naar uit om daarna de zee in te kunnen lopen. Dit zal over een 3 weekjes zijn schat ik, en in deze weken door de bergen moet ik zeer zuinig met de telefoon batterij omgaan. Geniet dus nog even lekker na van deze verhalen want het volgende zal waarschijnlijk pas vanuit uit Spanje komen.

Dank weer allemaal voor het lezen en jullie aanmoedigende reacties. Tot later!