Gezegend

Wat vliegt de tijd. Al een maand onderweg. Deze week ging verrassend snel. Een hoop "nieuwe" pelgrims weer onderweg, prachtig mooi weer en een heerlijke loop-flow.

Net nadat ik de laatste huizen van Troyes achter me liet op dag 28 kwam ik Els en Lucia voor het eerst tegen. 2 gepensioneerde dames waarvan de mannen nog mogen werken. Via een Santiago Facebook groep hebben ze elkaar leren kennen en besloten om samen de tocht naar Santiago te maken. Gezellig een stukje mee overgelopen en verhalen gedeeld.

Ergens tijdens het wandelen in de middag hield ik plotsklaps stil, shit....onderbroek vergeten!

Viel het me opeens in dat ik deze in de douche had laten hangen. Ja, ik ga er niet voor teruglopen, dan maar met 2 onderbroeken verder.

Tegen het einde van de middag kwam ik na een lekkere wandeldag van 22.3km aan in het pelgrimsverblijf in Sommeval. Hier leerde ik Henk kennen. Els en Lucia verbleven hier ook. We maakte ons eigen 3gangen menu, cup-a-soup, pasta met sperzieboontjes en blauwe kaas, yoghurtje na. Een combinatie van wat er stond en wat iedereen bij had.

Ieder z'n slaapmatje op de grond en slapen maar.

Dag 29 van Sommeval naar Ervy-le-Chatel in 21.7km. Op de laatste 5km na liep ik deze dag samen met Henk. Een zeer relaxte wandeldag met leuke gesprekken.

Dag 30 ging verder naar Bernouil. Ik begon alleen, maar kwam al vrij snel Caroline en Marjoke tegen. Een tijdje later kwamen we henk ook weer tegen en liepen we met z'n 4en over. Toen we aan het kanaal de overstap maakte van de Champagne naar de Bourgonge streek, namen we een kleine pauze. Heerlijk in het gras met ons gezicht in de zon. Nog geen 5 minuten verder en we stonden tegen het nabije huis gedrukt te schuilen en zo snel mogelijk onze regen kledij aan t doen voor de stortbui die op ons neerkwam.

Henk had de eerste eindstop, ik vond na 22.4km een plekje voor mn tent en Caroline en Marjoke liepen door tot het volgende dorpje.

Op dag 31 had ik wat te vieren, ik ben een maand onderweg. Kwam het even goed uit dat ik tegen de middag het stadje Chablis in liep. Hier trof ik Caroline en Marjoke weer en gingen we gezellig samen uit lunchen. Lekkere salade met brood en frietjes. Het glas Chablis (witte wijn) erbij was verrukkelijk. Het was alsof we heel even voor een tijdje uit ons pelgrimsleven gehaald werden en gewoon gezellig zaten te lunchen. Zodra ik opstond en naar mn modderige broek en vieze schoenen keek was dit gevoel zo weer verdwenen.

Ik sliep deze nacht in een gemeenteherberg in Saint-Cyr-les-Colons. Ik moest me voor 6 uur bij de gemeente melden. Na 31.2 km goed doorlopen tussen de heuvelachtige wijnvelden van Chablis door, rende ik om 3min voor tijd de gemeente binnen. Gelukkig moest de vrouw erom lachen en bracht ze me naar een hele mooi herberg. Een wasmachine om m'n kleren te wassen, en waslijn buiten om m'n tent te drogen, een heerlijk warme douche, en vooral een heel fijn bed om in te slapen. Wat je dan blij kunt zijn met deze voorzieningen.

Het was weer heerlijk weer op dag 32. Goed weer om te camperen. In het plaatsje Arcy-sur-Cure lag een camping, deze hebben eigenlijk altijd wel plek voor een klein tentje, dus ik besloot niet vooraf te bellen. Kom ik daar na 23.3km aan, blijkt de camping dicht te zijn. De poort was open dus ik besloot toch een plekje op het veld te zoeken voor m'n tentje. Helaas was het water afgesloten, dus de douche moest wachten tot morgen. Wel even bij een dichtbijzijnd huis voor drinkwater gevraagd.

Op naar Vézelay. Na een goede nachtrust op de gesloten camping begon de dag met een pitstop bij de minimarkt voor fruit, een koffie en een baguette. Op de app (organic maps) had ik gezien dat er een tweede route was die langs het kanaal leidde waar veel grotten gesymboliseerd stonden. Dit had mijn interesse gewekt. Het is dag 33, het zonnetje is al lekker warm en ik ging met goede energie op pad. Bij de splitsing aankomend gaan alle routes naar rechts, dat waren er wel vier. En mijn grotten-route via de app ging links. Cross point; kort overleg met mezelf hier. Wat ga ik doen, doe ik gewoon netjes wat gevraagd wordt en volg de route zoals iedereen en het jammer vinden dat ik de grotten heb gemist. Of ga ik voor het stukje avontuur...jullie weten het wel hé!

Een stukje verderop kwam ik bij een grote poort, met een bord van de grotten op en dat het gesloten was. Via de app kon ik zien dat er ook een wandelpad verder liep na de grotten, dus maar even op de poort heen dan. De grote grotten waren ook met een poort gesloten dus daar kon ik niet in, maar er waren verschillende kleinere grotten die verspreid langs het kanaal lagen. Erg leuk om hier een kijkje te nemen. Het pad liep verder langs het kanaal en tussen de rotsen door om uiteindelijk in het dorpje Saint-Moré uit te komen, zoals ook de andere route deed. Het was een erg mooi stuk, blij met mn keuze.

Goed op temperatuur al in m'n t-shirtje liep ik langs een ijsverkooppunt. Hmm het is pas 11uur, maar het is wel lekker, doen dus!

In de middag kwam ik Caroline en Marjoke weer een aantal keer tegen. We hebben samen naar een natuurlijke roofvogelshow staan kijken. De boer had kort geleden het veld met gras gemaaid en hier cirkelde wel 10 vogels boven. Met de kennis van m'n medepelgrims was de conclusie dat het veel Rode Wouw waren en ook een enkele buizerd. Prachtig om te zien.

In de verte zag ik het dorpje Vézelay al liggen, althans de kathedraal bovenop de berg. Zeer bijzonder omdat meestal de dorpjes in een vallei liggen en je dus bergaf gaat om deze te bereiken. Om bij Vézelay aan te komen moest ik nog eerst een stuk klimmen. Dit was een zeer steile helling van zo'n 300mtr. Een wandelpad gemaakt van stenen. Zoiets als kinderkopjes, maar dan nog ongelijker. Het was midden op dag, de zon brandde en stapje voor stapje klom ik naar boven. In mijn laatste pauze had ik schoenen gewisseld, dit laatste stuk liep ik op m'n Vivobarefoot schoentjes. Hierdoor voelde ik de stenen nog beter en kon ik me levendig inbeelden hoe ze honderden jaren geleden als pelgrims op blote voeten naar boven liepen. Om dan op het hoogste punt van de berg aan te komen op een plein voor de Saint Madelaine Basiliek. Machtig mooi. Zo'n bijzonder moment vond ik dit.

Vézelay is een zeer bekend bedevaartsoord en startpunt voor pelgrims. Een bijzondere plek.

En zo voelde het ook. Een plek waar ik even rust moest nemen. Even moest stoppen ipv steeds verder gaan. Even de tijd nemen om alles van de afgelopen weken te laten bezinken en de komende weken voor te bereiden. Even aarden op deze mooie plek.

Een stadje met 433 inwoners. Een hoofdstraatje met een paar zijstraatjes die allemaal steil naar boven lopen en bij de basiliek uitkomen. Wat kleine winkeltjes en hier en daar een restaurantje of bar. Zeer pittoresk met overheerlijk geurende blauwe regen. Een geur die je omhelst en betoverd als je het straatje naar boven loopt.

De eerste avond ging ik met Caroline en Marjoke een hapje eten, hun etappe zat erop en morgen gingen ze naar huis. Ik zal ze missen, want ik was er nu toch wel een beetje aan gewend dat ik ze ergens op de dag tegen zou komen.

De eerste twee nachten verbleef ik op de camping net buiten het dorpje. In de ochtend regende het en lag ik beschut in m'n tentje toen er om 11 uur "geklopt" werdt, de koffie stond klaar bij mijn kamper-buurman. Aardig. Nog aardiger was dat ik uitgenodigd werdt voor het avondeten.

In de middag was het droog en liep ik het dorpje in. Op het plein voor de basiliek zie ik Henk zitten, later kwamen Els en Lucia er ook bij. Erg leuk om ze weer terug te zien! En om kennis te maken met Frank, al was dit kort, omdat hij ook aan het einde van z'n etappe was gekomen.

Op dit zelfde moment leerde ik ook Janneke kennen, zij maakte een foto van ons. Nederlandse, bleek op dezelfde camping te staan met haar super leuke camperbusje en nodigde me uit voor een theetje die avond.

Na het gezellig weerzien van mijn medepelgrims ging ik savonds bij Guus eten. Ik werdt verwend met wijn en kaas en een heerlijk Indische curry met naanbrood. Jammie!

Daarna nog bij Janneke aan om daar gezellig nog een wijntje en een theetje te drinken. Leuk hoor.

Als afsluiter van deze ook weer bijzondere dag bood ze aan om een kruik voor me warm te maken. Wat een topper van een warm hart!

Kleine moeite zei ze, maar voor mij een groot gebaar. Je kunt je wel indenken hoe lekker ik geslapen heb 😊

Mijn laatste en derde nacht in Vézelay sliep ik in de pelgrimsherberg bij de nonnen. Hier sliep ik op een vrouwenslaapzaal met 8 bedden. 's Avonds kookte ik samen met Henk een mooie pan met groenten voor ons avondeten. Vitamine bordje. Lampjes gingen vroeg uit op de slaapzaal.

Na twee dagen en drie nachtjes rust had ik ontzettend veel zin om weer verder te lopen. Vanuit hier ga ik de GR13 route volgen, recht naar beneden het midden van Frankrijk door richting Lu Puy-en-Velay. Terwijl de meeste pelgrims schuin het land doorkruisen.

Voordat ik vertrok op dag 36 gingen we eerst met alle pelgrims en de hosteliëres naar de basiliek voor de ochtendmis waar de nonnen prachtig zongen. Aan het einde van de mis mochten we naar voren komen en kregen we een pelgrimszegen. Ik verstond het niet, maar het klonk, in het Frans, erg mooi. (Later kreeg ik de tekst in het nederlands) Na de zegening kregen we een Maria magdalena bedeltje dat nu samen met St. Jacobus aan mijn buideltasje hangt.

Ik was helemaal klaar voor de volgende fase van deze mooie reis.

Voor degene die meetellen zullen doorhebben dat ik een weekje achterloop met schrijven. Mijn wandeldagen zijn lang en de avonden zijn kort, maar ik doe m'n best om het in te halen, want er gebeuren teveel mooie dingen om over te slaan. 😊

Jullie allemaal heel erg bedankt weer voor het lezen en jullie reacties. Deze vind ik erg leuk om te krijgen, dus zeker blijven doen🙏

Hieronder nog wat bonusmateriaal voor degene die er geen genoeg van kan krijgen 😉

Wellicht komt het doordat het zonnetje schijnt of doordat ik al 4 weken onderweg ben, maar deze week voelde echt alsof mijn benen in een loopstand stonden. Dit betekent niet dat helemaal vlekkeloos verliep, want ik voel nog steeds hier en daar wel eens wat, de kuit, de knie, dan de peesplaat, dan het scheenbeen, of voor de afwisseling ook wel eens de schouder. Maar dit zijn allemaal pijntjes die onder controle zijn (of lijken) en niet zo'n zeer doen dat ik er anders door ga lopen. Meestal zijn deze in de ochtend of het laatste stukje aan het einde van de dag. Het midden gedeelte van de dag loopt het soepelste.

Ik kan merken dat mijn benen minder stijf voelen na een pauze en dat ik sneller terug in de loopflow zit na het pauzeren. De benen willen verder, het lopen voelt prettig.

Deze week heb ik ook echt van mn pauzes kunnen genieten, door het mooie weer, maar ook omdat ik minder de "haast" voelde of dat ik de eindplek van de dag wel zou halen.

Het is toch een bepaald ritme waar je in moet komen.

Dit ritme vloeidt ook door in het eten. Vooral de maaltijden waar je onderweg zelf voor moet zorgen. Dinner en ontbijt bij de overnachting krijgen is heel prettig en voelt soms zelfs een beetje luxe, want dit is niet altijd zo.

Het eten voor overdag regel ik altijd zelf en voor de nachten dat ik kampeer of in een gemeenteherberg slaap moet ik voor mijn eigen ochtend en avond maaltijd zorgen.

Als er een supermarkt in hetzelfde dorpje als je slaapplaats is, dan is dit een makke.

Maar dit is hier helemaal niet vanzelfsprekend.

In de wat kleinere dorpjes is meestal wel een bakker, maar geen supermarkt. Is het dorpje nog kleiner dan hebben ze soms een baguette-automaat, maar ook voldoende dorpjes waar helemaal niks te krijgen is.

Ik kan dus niet helemaal op de bonnefooi lopen, mits ik wil verhongeren, maar daar eet ik te graag voor!

Meestal draag ik dan ook voor 1,5-2 dagen eten bij me. Soms is dit zo simpel als een stuk vers stokbrood met fruit voor de lunch.

In de supermarkten hebben ze heel vaak een-pans-maaltijden in een zakje zoals rijst met groeten, of linzen met rijst en soja. Deze zijn erg fijn om bij te hebben en smakelijk om te eten.

Tijdens het lopen val je in een ritme waarbij de dagen van de week niet van belang zijn. Het is heel lekker om dit los te laten. Maar voor m'n voedselvoorraad is het belangrijk om toch een beetje besef van de week te houden.

Op zondagmiddag en de gehele maandag is hier alles dicht. En de meeste zaakjes en winkeltjes zijn tussen de middag ook dicht. En het zou natuurlijk makkelijk zijn als deze tijden standaard zouden zijn, maar soms zijn ze van 12.00-14.00 dicht, of van 14.00-16.00 of iets daartussen in.

Dat geldt ook voor restaurants hier, voor 19.00uur is het moeilijk om hier te dineren.

Belangrijke zaken die een pelgrim bezighouden 😋

Frankrijk is nog zeer onbekend met het volgen van een plantaardig eetpatroon (vegan). Laatst heb ik een belachelijk grote supermarkt doorgelopen waar ze van alles wel 10 soorten hadden, maar niet 1 potje hummus te krijgen. Vegetarisch eten is goed te doen, maar hier zit dan wel altijd kaas bij. Het is dan ook niet mogelijk om Frankrijk door te lopen zonder kaas of croissants te eten.

Als ik overnacht bij mensen thuis geef ik van te voren aan of een vegetarische maaltijd mogelijk is en daar is tot nu toe nog altijd wat lekkers uitgekomen. Het afslaan van kaas bij mensen thuis voelt bijna onbeschoft, dus ik geniet hier dan ook gewoon van.😊

Fruit probeer ik onderweg zovaak mogelijk te kopen en ook heb ik standaard een zakje gemengde nootjes bij me.

Het lichaam vraagt echt naar voedingsstoffen met zo intensief wandelen.

En ja, een Franse baguette is lekker, maar toch wat eenzijdig. Waar mogelijk probeer ik in ieder geval variatie erin te houden 🌈😋

Er zijn wat Franse tafelgewoontes die opvallen. Een daarvan is het kommetje waar je bij het ontbijt je koffie of thee in krijgt. De thee s'avonds komt gewoon in een glas of mok, maar s Ochtends in een kom. Een soort pudding of soepkom, past de hoeveelheid van zeker 2 mokken in. Stokbrood met boter en/of jam erbij die meestal zelfs ook nog in de koffie gesopt wordt.

Het brood kan in Frankrijk trouwens gewoon op tafel. Ontbijt, lunch of dinner, overal krijg je brood bij, maar deze hoeft niet op je bord, mag er gewoon langs liggen.

Brood bij het avondeten is trouwens wel handig, want alle gangen worden van hetzelfde bord gegeten, dus zo kun je in ieder geval zorgen dat je met het brood je bord schoonmaakt.

Dit was het wel weer voor even. Dank voor het lezen 🤓